Ambachtelijk bier is een marktfenomeen dat bruisende ontwikkelingen doormaakt. Wereldwijd is de marktomzet in de afgelopen vijf jaar bijna verdubbeld. En niets wijst erop dat die groei binnenkort wordt getemperd. Ondanks, of misschien wel dankzij die groei, neemt echter ook de bezorgdheid over voedingspatronen en leefstijl toe...
Om een einde te maken aan de belangenverstrengeling heeft de toonaangevende mondiale bierbrouwerij Anheuser-Busch InBev aangekondigd dat zij binnenkort alle ingrediënten en voedingswaarde-informatie op de etiketten van hun bier gaan printen. Deze informatie omvat energie, verzadigde en onverzadigde vetten, suikers, eiwitten, koolhydraten en zout - zowel per portie als per 100 ml. De brouwerij heeft beloofd om de etiketten van ten minste 80% van al hun Europese merken vóór het einde van 2017 van deze informatie te voorzien.
En het lijkt erop dat AB InBev niet de enige is.
Wordt er een nieuwe cultuur van transparantie gebrouwen?
De stap van AB InBev is onderdeel van een groeiende trend onder brouwerijen om meer open te zijn over hun producten. Onlangs kondigde het Beer Institute de publicatie van The Brewer’s Voluntary Disclosure Initiative (Vrijwillige informatieverschaffing door brouwerijen) aan, een programma om consumenten de harde feiten over hun drank te verschaffen, inclusief ingrediënten, voedingswaarde-informatie en productiedatum. Ruim 80% van het bier dat in de Verenigde Staten wordt verkocht, doet mee aan dit initiatief. Brouwerijen zoals MillerCoors, HeinekenUSA en Craft Brew Alliance hebben toegezegd om voortaan hun klanten van informatie op de etiketten te voorzien.
Ook in Europa is de trend opgepikt. Europese brouwerijen, die gezamenlijk de hele Europese brouwersindustrie vertegenwoordigen, hebben zich ertoe verplicht om op etiketten volledige openheid van zaken te geven over ingrediënten en energie- en voedingswaarden per 100 ml (of in sommige gevallen met geprinte QR-codes die consumenten naar relevante informatie online leiden.)
Waarom deze cultuurverschuiving?
Dat zoveel brouwerijen deze serieuze stap zetten, getuigt van hun bereidheid om te anticiperen en in te spelen op veranderende consumentenbehoeften. Maar je kunt ook stellen dat deze bedrijven, door zelf een nieuwe industrienorm te creëren en zich daar vrijwillig aan te houden, hopen op die manier mogelijke extern opgelegde (en strengere) voorschriften vóór te zijn. Er kan zeker beargumenteerd worden dat het caloriegehalte van bier niet de hele waarheid over de gezondheid van deze drank vertelt. Het hop- en vitaminegehalte wordt bijvoorbeeld niet noodzakelijkerwijs in de vrijwillig te publiceren informatie opgenomen.
Tegen welke prijs?
De praktische en financiële kosten van de initiatieven drukken mogelijk zwaarder op kleinere brouwerijen, die vaak in een nichemarkt van specialistische bieren opereren. Etiketwijzigingen voor een bier met een geringe omzet kunnen de productiekosten opvoeren, in tegenstelling tot grotere bedrijven die hun uitgaven over hogere omzetvolumes spreiden. Er zijn ook vragen gesteld over de precieze impact die deze openheid mogelijk heeft op de keuzes die consumenten maken. Er wordt wel beweert dat voedingswaarde-informatie, hoe zichtbaar ze ook is, nooit méér invloed zal hebben dan persoonlijke smaakvoorkeuren en merkentrouw. Veel consumenten geven er gewoon niet om.
Het einde aan zalige onwetendheid?
Of het nu vrijwillige transparantie of andere bijbedoelingen betreft, de stap naar duidelijker voedingswaarde-informatie is gezet. Net als bij het Britse stoplichtmodel voor etiketten op voedingsmiddelen betekent het toenemende milieubewustzijn onder consumenten dat er kennis, verantwoordelijkheid en autonomie in de handen van consumenten wordt gelegd. Men hoopt dat het vertrouwen in leveranciers hierdoor zal toenemen. Brouwerijen, verpakkings- en etiketteerbedrijven en leveranciers van etiketteermachines staan nu voor de uitdaging om deze trend te ondersteunen met de invoering van de nodige aanpassingen.